वर्ष...!

हर्ष-खेद पोटी घेत

आणि एक वर्ष सरले…

हिशोब मांडावा म्हणतो

जगणे कितीसे उरले…!

कसोटी...!

वासनांध जगण्यास या

शाप दग्ध जाणिवांचा

मूल्यांची कसोटी रोज

ताप अतृप्त उणीवांचा…!

माप-काटे...!

 

तुझेमाझे खरेखोटे जमाखर्च

जगण्यावर असण्याचा घाव

सगळे माप-काटे गुंडाळून

कधी मिळावा श्वासास वाव …!

नाताळ बाबा...!

 

हुडहुडी भरवणारी थंडी

अन सरत चाललेले वर्ष

नाताळ बाबाच्या कृपेने

स्वप्नील जाणिवांचा स्पर्श…!

निर्मोही...!

 

  

हाव नाही, चिंता नाही

निर्मोही मन स्वच्छंदी

भोग चक्रात बद्ध तो,

जग जिंकूनही बंदी…! 

II जय जय गुरुदेव दत्त II

सर्व दत्त भक्तांना दत्त जयंतीच्या भक्तिपूर्वक शुभेच्छा.

एक-जीव...!

 

एक-जीव होतांनाही

उरतोच थोडा दुरावा

जगणे एक होण्यास

जन्म एक ना पुरावा…!

Modern आदिमानव...!

Phone जेवढा Smart झाला

तेवढा माणूस झाला Dumb 

कितीही शिकला तरी पदोपदी

Validation साठी Thumb… 

 

Assets कितीही वाढले तरी

Balance मात्र Negative 

रोज रात्री निवांत झोपेसाठी

न चुकता घ्यायचे Sedative…

 

Plastic money वाढवते

अनाठायी खर्चाची Power 

उगाच वाटायला नको जगाला

आमचा Class Lower…

 

आयुष्य Super fast झाले

पण जगण्यात मोठा Void

OS कुठलीही चालते आम्हां 

BB, Google वा Android… 

 

 

Commitment आमची

ब्रम्हदेवालाही नाही ठाऊक 

Bigdataचा घालतो रतीब 

Strategies रोज घाऊक…

 

 

जगण्याला Value नसेल पण

सांभाळायचे Social Status 

गल्लीत कुणी ओळखत नाही

'Admin' गृपमध्येच Famous…

 

 

Entertainment ला चालते 

Cheap Comedy Action 

जगणेच आमचे Melodrama

TRP, Reality अन् Fiction…

 

 

संवादासाठी लागते Wi-Fi,

Hotspot किंवा Net pack 

सतत Explore करत रहायचे

लागतो का कुठे आपला Jack...

 

सगळ्या जिज्ञासांची इथल्या

एकमेव साधी सोपी ऊकल

कुठल्याही प्रश्नाला आमच्या

ऊत्तर देण्या तत्पर Google... 

 

 

Management skill आमचे

कुठलीही Situation हाताळते 

Mitigation नाहीच जमले तर 

'Jugaad' Position सांभाळते...

 

 

आदिमानव झाला Modern 

तसे जगणे होत गेले Hype 

अंतराबरोबरच हुरहूरही

क्षणात मिटवते Skype... 

 

 

झपाटल्या या जगण्यात नाही

उसंत, धीर वा विवेकाची Art 

'नवं ते हवं'चा बाणा जोपासते 

IndiaMart अन Flipkart...

 

 

सगळ्या आधुनिकतेचा घ्यायचा 

उपभोग यथेच्छ अन Instant 

पुन्हा गळा काढायला मोकळे 

Leaderच आपले Impotent...

 

 

साडेसाती दांभिका तुझी अशी

कधी संपणार नाही भूतलावर

माखलेला शनिच म्हणेल तुला

भक्ती नको पण हे तेल आवर…!

परमप्रिय बंधुसखा रंगवैभव तथा कुमारच्या वाढदिवसा निमित्त 

त्याच्याच जगण्यातून प्रेरित हे मुक्तकाव्य त्यालाच सप्रेम भेट…!

सर्वभर...!

 

हसू उमटते चेहऱ्यावर

गेले ते दिन आठवतांना

गहिवर दाटतो सर्वभर

ओले क्षण साठवतांना…!

'नशा'...!

 

पिण्यासाठी नेहमीच काही

'नशा' हेच नसते कारण…

जगण्याची मस्ती कधी तर

कधी दु:ख ठेवले तारण…! 

सन्मित्र दिनेशनी पाठविलेल्या शेरचे उन्मुक्त काव्यांतर…!

लोढणे...!

 

आहार निद्रा भय मैथुन

आदिम प्रेरणांचे लोढणे

गंध स्पर्श अर्थ जाणीवा

व्यर्थ परंपरागत ओढणे…!

मीपण...!

मन रिकामे रिकामे

उतरता मीपण माझे

चिंता विश्वाची करिता

नाही विषाद ना ओझे…!

सांगता...!

 

सांगता दीपोत्सवाची करते

त्रिपुरारी पौर्णिमेचे नभांगण

लक्ष लक्ष दिव्यांची आरास,

उजळी गाभारा अन आंगण…!

गुरु नानक जयंतीच्या हार्दिक शुभेच्छा !

 

नानक नाम जहाज है चङे सो उतरे पार
जो भी नीचे रह गया वो खुद ही जिम्मेवार ।।

छद्मी...!

 

मनास का पडतो मोह

आवेगी माया भोगाचा

संयम एव्हढाच उपाय

या छद्मी दुर्धर रोगाचा…!

अमूर्त...!

जगण्याचे रंग ओसंडता

उमटले काही चित्ररूप

'अमूर्त' त्या चित्राला पण

ना ओळख ना स्वरूप …!

दास्य…!

 

'हरवते कुठे हे

निरागस हास्य…'

मनाची तलखी

अन बुद्धीचे दास्य…!

अभाव…!

हरेक गोष्टीचे कारण

काय तर म्हणे स्वभाव

हुशारीची फुशारी अन

तादात्म्याचा अभाव…!

नवी…!

  

थोडीशी उर्मी

जगण्याला हवी

नव्या बंदिशीत

सुरावटही नवी…!

सत्व...!

 

'तमसो मा ज्योतिर्गमय'

दिपोत्सवाचे मूळ तत्व

'अप्प दीपो भव:'…

जीवनाचे खरे सत्व!

मुग्ध...!

 

तादात्म्याची मधुर चव

अन सहजीवनाची गोडी

तळ्याची शोभा वाढवी

मुग्ध राजहंसाची जोडी…!

यंदाच्या दिवाळीत...!

यंदाच्या दिवाळीत जरा धांडोळा घेऊ या… 

आपल्या काळात इमारतींची ऊंची वाढली पण माणुसकीची कमी तर नाही ना झाली… 

आवक वाढली पण निर्यात कमी झाली अन संख्या वाढली तशी गुणवत्ता घसरलीय का…  

माणसे उंच पण व्यक्तिमत्व खुजी अन फायदा उदंड पण नाती उथळ नाही झाली…

आपल्या जगण्यात वर्षांची भर पडली पण त्या वाढलेल्या वर्षांमध्ये जगण्याची पडेल…?  

पदव्या स्वस्त अन शहाणपण महाग, माहितीचे डोंगर पण नेमकेपणाचे झरे आटले का…

सुखं सोई पुष्कळ, राहणीमन उंच पण वेळ दुर्मिळ आणि जगणं दळभद्री होतंय का… 

खर्च आणि तज्ज्ञ वाढले तशा समस्याही वाढल्या आणि शिल्लक कमी झाली का…

औषधं भरपूर पण आरोग्य कमी आणि मालकीची भाषा जास्त होऊन मूल्य संपली का…

जागतिक शांतिच्या गप्पा पण घरातली युद्ध आणि दोन मिळवती माणसं पण घटस्फोट वाढलेले…?

रस्ते रुंद अन घरं मोठी झाली, नटली पण दृष्टी अरूंद अन कुटुंबं छोटी होऊन घरकुलं दुभंगली… 

मोकळा वेळ हाताशी पण त्यात गंमत नाही अन विविध खाद्य प्रकार पण त्यात सत्व काही नाही… 

कारण, दिखाव्याच्या खिडकीत खूप काही मांडलेलं अन कोठीची खोली रिकामीच… ती का…?

  

आपण भले मंगळावरही जावून आलो पण शेजारच्या नव्या माणसाला भेटणं काही होत नाही…   

आपण बोलतो फार पण प्रेम क्वचित करतो आणि तिरस्कार तर अगदी सहज सहज करतो… 

बाहेरचा परिसर आपण जिंकत चाललो आहोत

पण आतल्या हरण्याचं काय ?
हवा शुद्ध करण्यासाठी आटापिटा

पण आत्म्याच्या गुदमरण्याच काय ?
 
हे विचार तुमच्या पर्यन्त पोहाचाविणारं तंत्रज्ञान आज आहे पण 

त्यांच्याशी तादात्म्य पावण्याचा विवेक असेल…?

हे नजरेआड करण्याचं स्वात्यंत्र जस तुम्हांला लाभलंय तशी 

त्याच्या अनुशिलनाची जबाबदारी असेल…?!?

यंदाच्या दिवाळीत जरा विचार करू या…!

{दलाई लामा यांच्या मूळ इंग्रजी कवितेचा मुक्त भावानुवाद}

दिवाळी पहाट…!

 

अभ्यंग स्नानाने पुलकित

दिवाळी पहाट… सूरमयी

देहमनाचे चंदन सुगंधित

जादूई क्षण ते… मोहमयी!

कलाकुसर…!

घरात उपलब्ध असलेल्या साधनांतून आकाशकंदील बनविण्याचे ठरविले… 

अभ्यासपूर्ण विश्लेषण आटोपल्यावर खालील सांगाडा तयार झाला…

माझी बांधणी पूर्ण झाल्यावर सुशोभित करण्याची जबाबदारी नेहमीप्रमाणे सौंदर्यशास्त्र पारंगत प्रभृतींनी स्वीकारली आणि यशस्वी रित्या पार पाडली…

 

कैमेऱ्यास तिसरा डोळा मानून कशाचेही मनसोक्त फोटो काढण्यात पटाईत असलेल्या कन्येने प्रकाशमान झालेल्या आकाशदिव्याचे क्षणचित्र केले…

  

शून्य खर्च आणि अगणित आनंद देऊन आमच्या टेरेसला शोभा प्राप्त करून देणारा स्वहस्ते बनविलेला आमचा घरगुती आकाशकंदील…!

 

तेजोमय उत्सवाच्या हार्दिक शुभेच्छा. ही दिवाळी आपल्या आयुष्यात 

सुख-समृद्धी-शांती-समाधान घेवून येवो हीच प्रार्थना…!

धग...!

मेल्यावरही उरेल माझी

गूढरम्य सावली एवढी

धग माझ्या चीतेचीही

पोळेल जगास जेवढी…!

मात...!

 

आधुनिक महाभारतातही

निश्चित अभिमन्यूची मात

कितीही पुढारली तरी

मागासच मनुष्य जात…!